Nam ad ziamłi nia treba adryvacca.
Jana – Žyćcio, i Sutnaść, i Luboŭ.
Krani jaje – i budzie ŭsio viartacca,
I rajski sad narodzicca iznoŭ.
Jon raskvitnieje tak, jak ros kałiści,
Kałi Ziamla maleńkaju była.
Tady dla nas była adkryta isnaść
I my išłi darohaju śviatła.
...Syšoŭ adzin. Za im pajšłi druhija,
Zhubiŭšy Praŭdu, Boha i Luboŭ.
Tak i siahońnia my idziom ślapyja
Nie pa ziamłi. Miž niebam i ziamloj.
|
|
